ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

ξυπόλητες σκέψεις

                                              Η φωτογραφία είναι του Bogdan Cristel απ'το Reuters

Ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι άλλο για πόστ αλλά η χτεσινή μου περιήγηση στο ίντερνετ έπεσε πάνω στον αιφνίδιο θάνατο της Cesaria Evora.Την Cesaria την έμαθα μέσα απο ένα δάσκαλο μου στο δημοτικό ο οποίος είναι και ο μοναδικός δάσκαλος που εκτιμάω ως άνθρωπο απο τα σχολικά μου χρόνια.Και εννοώ απ' όλους τους δασκάλους και καθηγητές που είχα.Ο δάσκαλος, απ'τον οποίο μάθαμε πραγματικά όλοι μας κάτι πέρα απο τα μαθήματα της Τετάρτης δημοτικού (τότε τον είχα), είχε δύο αγάπες στη μουσική.Την Μaria Callas και τη Cesaria Evora.Και αυτό το εμπεδώσαμε και οι 22 μαθητές εκείνης της τάξης.Τεκμηριωμένο.Άσε που με την Callas ήταν ερωτευμένος και γι'αυτό μάλλον δεν παντρεύτηκε ποτέ...Ομολογώ οτι δεν υπήρξα ποτέ μεγάλος θαυμαστής της μουσικής της Cesaria αλλά μεγαλώνοντας την εκτίμησα πολύ ώς γυναίκα/άνθρωπο διαβάζοντας κάποια στιγμή την ιστορία της.Επίσης η φωνή της είναι απο τις πιο ζεστές και αισθαντικές φωνές που έχω ακούσει μέχρι σήμερα.Επιπέδου Nina Simone.Σπάνιο χάρισμα.Δεν ξέρω πως αντέδρασε ο δάσκαλος με τον θάνατο της Callas το '77 αλλά απο χτές το βράδυ που του τηλεφωνώ δεν απαντάει.Σήμερα μεσημέρι απλώς μου έστειλε ένα γραπτό μήνυμα που λέει ''Όσο φεύγουν άνθρωποι που αγάπησα, τόσο συνειδητοποιώ πως γερνάω.Είμαι καλά πάντως''.Κάπως έτσι ανακαλύπτεις το μεγαλείο της τέχνης...

Πέρα απο αυτό  χτές βράδυ οι Misuse παρουσίασαν το εξαιρετικό άλμπουμ τους April (άνετα στα καλύτερα ελληνικά άλμπουμ της χρονιάς) στο Bios.Απογοητεύτηκα για μια ακόμη φορά απο την προσέλευση του κόσμου.Στην πιο δημιουργική περίοδο των καλλιτεχνών/συγκροτημάτων της χώρας και στην πιο ουσιαστική όσον αφορά τα αποτελέσματα (για τα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον), ο κόσμος απουσιάζει.Δεν υπάρχει κοινό να στηρίξει κάτι τέτοιο.Και μην ακούω δικαιολογίες για το οτι δεν έχουμε λεφτά ή διάθεση.Απ' όπου κι αν πέρασα γινόταν χαμός σε φαγητό και ποτό.Μέχρι εκεί είμαστε.Δεν θα τα μεταφέρω στη Μάρθα γιατί τα βίωσε μαζί μου.Πήρε το μήνυμα βλέπεις.Και να φανταστείς με προσκάλεσε εκείνη να πάμε στο live.Και δεν είναι και του σκληρού ήχου γενικότερα...

*Rest In Peace Cesaria !*

to Martha...

                                             Η φώτο είναι αλιευμένη από εδώ και απεικονίζει το γνωστό ρητό του Γκάντι

Σαν βγείς στον πηγαιμό για το σαββατοκύριακο να μην ξεχάσεις : 

 - πως ο Roger Waters κυκλοφορεί σετάκι με την ελευθεροτυπία αυτή την Κυριακή...

 - να κατεβάσεις καμιά ταινία για τα Χριστούγεννα, ξέρεις απο αυτές που βλέπαμε πιτσιρίκια και μας άρεσαν τόσο πολύ.

 - να ακούσεις επιτέλους το καινούριο άλμπουμ των Black Keys και άσε τις κασσάνδρες να λένε για το άν φτάνει ή όχι στο επίπεδο του ''Brothers''.

 - πως η διαφήμιση νικάει (ακόμη) την αισθητική.Θα με θυμηθείς βλέποντας το νέο τεύχος της lifo ή της athens voice στα σημεία που την/τις προμηθεύεσαι.Μην μπευρδευτείς, κυκλοφορούν με το ίδιο εξώφυλλο βλέπεις.

 - εκείνη την φωτογραφία απ΄το Σύνταγμα που μου έστειλες το καλοκαίρι με μέηλ.Στο λέω αυτό σε περίπτωση που ακούσεις πως ο παύλος τσίμας κυκλοφορεί βιβλίο για την κρίση.Μην τρομάξεις.Θα έρθουν και χειρότερα.

 - να στηρίξεις αυτούς που το αξίζουν αγοραστικά (άν είσαι σε φάση δηλαδή) και όχι αυτούς που ακόμη και οι διαφημίσεις τους στο ραδιόφωνο σου τη δίνουν στα νεύρα.Καλά κατάλαβες για τα τζάμπο λέω.

 - να μου δώσεις καμια καλή συνταγή για μελομακάρονα γιατί οι μέρες πλησίασαν επικίνδυνα.

 - να μην καείς όλο το σαββατοκύριακο με τηλεόραση και φέησμπούκ (ακόμη στο κρατάω που έφτιαξες σελίδα, το ξέρεις).

 - να συνεχίζεις να χαμογελάς και να αισιοδοξείς.Είναι απο αυτά που μου αρέσουν πολύ σε σένα.

 - να δώσεις ακόμη μια ευκαιρία στον τελευταίο δίσκο της Polly Harvey, πριν τον πετάξεις απο τον σκληρό σου.Διαπράττεις έγκλημα, στο λέω.

 - να βρείς λίγο χρόνο επιτέλους και να κανονίσουμε να πάμε καμια βόλτα.

 *να αγοράσεις σοκολάτες. θα σε επισκεφτώ.*

when i was a younger child...

                                                   Η φώτο είναι το εξώφυλλο του EP των High Highs

Μια εβδομάδα πριν τις γιορτές.Τις τελευταίες μέρες -εκεί κοντά στο σούρουπο-  επιστρέφοντας στο σπίτι απ΄τη δουλειά, παρατηρώ καθημερινά στη γειτονιά μου τα ίδια λίγα διαμερίσματα (κι αυτά ευδιάκριτα) να είναι στολισμένα.Απο όλους τους υπόλοιπους κανείς.Ακόμη και σε σπίτια που μένουν και παιδιά.Ανησυχητικό.Και δεν εννοώ εκείνο το κιτσαριό να κρέμονται αγιοβασίληδες απο παντού και μπαλκόνια φωταγωγημένα σε βαθμό αηδίας, αλλά ένα υποτυπώδες στόλισμα.Απ' το ένα άκρο στο άλλο δηλαδη; Κατανοώ οτι δεν υπάρχει και τρελή διάθεση με όλο αυτό που ζούμε,γνωρίζω και βιώνω και ο ίδιος την οικονομική δυσκολία.Ένα στόλισμα όμως δεν στοιχίζει και θα φέρει και μια νότα χαράς σε όλους.Έστω προσωρινή.Και κυρίως στα παιδιά.Τα χριστούγεννα είναι μαγικά για τα παιδιά και ας κοντεύουμε να το ξεχάσουμε αυτό.Υπήρξες παιδί και καταλαβαίνεις.Άσε που και όλοι οι υπόλοιποι έχουμε ανάγκη την χαρά και το όλο πνεύμα (το πνεύμα, όχι το marketing) των χριστουγέννων τώρα που είμαστε πιο κατσούφηδες και πιο απαισιόδοξοι απο ποτέ.Με αποτέλιωσε χτές, στο σούπερμάρκετ, μια μητέρα δίπλα μου που ξέκοβε απότομα στο παιδί της πως ''δεν έχει δέντρο φέτος''.Μάλιστα όταν του το έλεγε με κοίταξε σαν να περίμενε και την δική μου συγκατάβαση σε αυτό.Πόσο λάθος κάνει, σκέφτηκα καθώς έφευγα.Στερεί απο ένα παιδί -το δικό της παιδί- συνειδητά την χαρά;Που δεν κοστίζει κιόλας, τουλάχιστον υλικά.Υπάρχουν περσινά και προπέρσινα στολίδια και γιρλάντες σε κάθε σπίτι.Λίγη καλή διάθεση θέλει και ουσιαστικό χρόνο μαζί τους (όχι  μόνο τζάμπο και παιδότοπους υποτιθέμενης διασκέδασης για να πίνουμε και 'μείς ανέμελοι το καφεδάκι μας.Ακούς;).Πόσο κρίμα για όλα αυτά τα παιδιά...Απο την Τρίτη και έπειτα ακούω συνεχόμενα αυτό εδώ.Ονομάζονται High Highs, είναι καινούριο συγκρότημα, είναι τρίο, έρχονται απο την Νέα Υόρκη και παίζουν ένα μείγμα dream pop με ambient.Όνειρο στην κυνική πραγματικότητα.

*Ο τίτλος του πόστ είναι απο στίχο των High Highs*

pe(a)rsonality

                                                               Η φώτο είναι του Brian Doherty

Τον Josh T. Pearson τον έμαθα ώς μέλος των Lift To Experience, ένα ρόκ ίντι τρίο απο το Τέξας που κυκλοφόρησε ένα και μοναδικό δίσκο μια δεκαετία πρίν.Ένα διπλό κόνσεπτ άλμπουμ που θυμάμαι μου'χε αρέσει.Και μετά σιωπή.Τόση που όταν το φθινόπωρο του δέκα διάβαζα οτι ετοιμάζει άλμπουμ, αδυνατούσα να θυμηθώ για έναν ανεξήγητο λόγο από πού τον ...ξέρω.Ο δίσκος του κυκλοφόρησε τον μάρτη και πήρε έκτοτε εξαιρετικές κριτικές.Στο uncut ήταν δίσκος του μήνα, το mojo έχει μόνο καλά λόγια να πεί γι αυτόν και η rough trade τον ανακήρυξε πρόσφατα δίσκο της χρονιάς.Δεν ξέρω αν είναι ο δίσκος της χρονιάς ξέρω όμως οτι είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ απο ένα σπουδαίο καλλιτέχνη.Αρκεί να έχεις τις δυνάμεις και τις αντοχές να του δώσεις χρόνο και ακροάσεις και να μην αρκεστείς στην ξεπέτα όπως συνηθίζεται πλέον.Ότι ήταν ο Antony για το 2005 και ο John Grant για το 2010 είναι ο Pearson για φέτος.Κάπως έτσι.Με κοινό σημείο οτι όλοι τους, ύμνησαν την απώλεια - έκαστος με τον τρόπο του.Μην σου πώ οτι είναι ο Tim Buckley (βαριά κουβέντα) του σήμερα και παρεξηγηθώ! Όπως και να'χει σήμερα το βράδυ θα παίξει ζωντανά στο Bios (έχει κερδίσει τις εντυπώσεις την τελευταία εβδομάδα - τουλάχιστον τις δικές μου) και είναι απο αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις που έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε στην ελλάδα πράγματα την εποχή που συμβαίνουν.Αξίζει πραγματικά.Όσοι δεν είχαν τη χαρά να ακούσουν το δίσκο μέχρι σήμερα και ενδιαφέρονται, καλό θα ήταν να ψάξουν την έκδοση του βινυλίου στην οποία περιέχεται σαν μπόνους τράκ αυτό εδώ.

*Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά του mixtape που πήραν την πρωτοβουλία να φέρουν τον Pearson στην ελλάδα σήμερα.*

περίεργη μέρα

                                                                                             Η φώτο είναι παρμένη απο δώ

Πηγαίνοντας το σάββατο στο λάιβ του king elephant το μάτι μου πήρε αναρτημένη στην πόρτα του Bios μια αφίσα που αναφερόταν στο ''Θείο Τραγί'' του μεγάλου Γιάννη Σκαρίμπα.Ψάχνοντας στο ίντερνετ για περισσότερες πληροφορίες ανακάλυψα οτι η θεατρική εταιρεία ''χορίαμβος'' ανεβάζει μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη στο ομώνυμο πρώτο μυθιστόρημα του Σκαρίμπα.Ωραίο ακούγεται και λέω να κάνω τα κουμάντα μου (δύσκολοι καιροί βλέπεις) να μπορέσω να πάω να το δώ.Άν πάντως ενδιαφέρει και σένα και θες παραπάνω πληροφορίες, ορίστε.Ο Σκαρίμπας είναι χαρακτηριστικότατο παράδειγμα μιας γενιάς ελλήνων λογοτεχνών που δυστυχώς δεν είναι ευρύτερα γνωστοί στο ελληνικό κοινό.Εν αντιθέσει κάνουν θραύση με τα κλαψομουνίσματα τους κάτι θείτσες σαν τη λενα μαντά.Είναι να απορείς...Ένας απο τους πρώτους (αν όχι ο μοναδικός) έλληνες καλλιτέχνες που ασχολήθηκε με την ποίηση του Σκαρίμπα ήταν ο Νικόλας Άσιμος που μελοποίησε το ποίημα - όνειρο ''Ουλαλούμ''.Σήμερα ο Νικόλας θα γιόρταζε.Σαν σήμερα όμως πριν εικοσιένα χρόνια έφευγε και ένας άλλος μεγάλος του ελληνικού ρόκ.Ο Παύλος Σιδηρόπουλος.Άν και μάλλον η συγκεκριμένη ημερομηνία φέρνει στη μνήμη του κόσμου τη δολοφονία ενός παιδιού απο έναν ψυχάκια κομπλεξικό.Aπο το πρωί έχει κολλήσει στο μυαλό μου αυτό εδώ το τραγούδι.Περίεργη μέρα...

memories of a saturday

 

Η φώτο είναι δική μου

Σάββατο μεσημέρι στην επιστροφή απο τη δουλειά στο σπίτι πέτυχα ένα ζώον στη Μιχαλακοπούλου να κλωτσάει ένα ανυποψίαστο αδέσποτο σκυλί.Περήφανος μετά το τεράστιο κατόρθωμα του, κάγχαζε απο ευχαρίστηση.Όταν του μίλησα όμως, άρχισε να τρέχει και μόλις απομακρύνθηκε μου είπε να πάω να γαμηθώ.Τεράστιες μαγκιές.Τί να πείς...Το βράδυ ο king elephant στο Bios έστησε ένα πραγματικό πάρτυ.Έδωσε να καταλάβουμε - μια και καλή όλοι μας - πως άν είσαι σπουδαίος μουσικός μπορείς να φτιάξεις μουσική χρησιμοποιώντας το οτιδήποτε-ακόμη και μια πλαστική σακούλα-και το αποτέλεσμα να είναι εκπληκτικό.Ξανάχτιζε τα τραγούδια του απο την αρχή κομμάτι- κομμάτι με επιτόπου λούπες, σαξόφωνα,απαραίτητα δυναμικά μπήτς και κάθε λογής κρουστά δίνοντας τους την ενέργεια και την υπόσταση που τους αρμόζει.Στα σύν και η εμφάνιση των υπολοίπων Γκούρου (ο Obi είναι μεγάλος τσαρλατάνος στη σκηνή),καθώς και 2 ακόμη παιδιών στα φωνητικά.Ο ένας ήταν ο Γιός της Αφής.Ο άλλος έμαθα απλά οτι λέγεται Κωστής (νάθινγκ μόρ).Το φινάλε ήταν το ιδανικό κλείσιμο για ένα μεγάλο λάιβ.Απογοητεύτηκα οικτρά με την προσέλευση του κόσμου και ακόμη περισσότερο μετά τη θέα της λαοθάλασσας στο Γκάζι καθώς επέστρεφα να πάρω το μετρό...

*Για το τελευταίο όμως θα τα χώσω κάποια άλλη στιγμή*

king elephant ιβέντ

                             H φώτο είναι το εξώφυλλο του δίσκου του King Elephant και είναι κατεβασμένη απ'το ίντερνετ

Τον  King Elephant τον έμαθα πριν ένα χρόνο περίπου ώς ντράμερ των Baby Guru.Τους τελευταίους τους ανακάλυψα εντελώς τυχαία όταν ψάχνοντας να βρώ να κατεβάσω ένα άλμπουμ άσχετο με αυτούς, το σέρτς με έβγαλε σε ένα μπλόγκ που λέγανε κολακευτικότατα σχόλια γι αυτούς και μάλιστα δίνανε για ντάουνλόουντ αυτό εδώ.Δεν ξέρω πως τα κατάφεραν αλλά απο την αρχή ο ήχος τους μου έκανε κάτι.Οι ακροάσεις μου αυξάνονταν όσο και τα αρθρίδια παντού για την δουλειά τους.Τον Μάρτιο στην επίσημη παρουσίαση του δίσκου τους στο Μπάιος δικαίωσαν τις ελπίδες μου πως τα τραγούδια τους θα πρέπει να γαμάνε σε λάιβ εκτελέσεις.Όντως γαμάνε.Δώσανε ένα λάιβ απ'τα καλύτερα της χρονιάς σε έναν χώρο φισκαρισμένο απο κόσμο που τους χάζευε να οργιάζουν.Απο κεί και έπειτα παρακολουθώ την πορεία τους και ευελπιστώ στην ανάλογη και ακόμη καλύτερη συνέχεια.Πραγματικά την αξίζουν.Ο King Elephant που λέγαμε, για να επιστρέψω και στο θέμα αυτού εδώ του πόστ, το καλοκαίρι που μας πέρασε κυκλοφόρησε και την πρώτη σόλο δισκογραφική του δουλειά και είναι εξαιρετική.Άλλος ήχος απο το άλμπουμ των Γκούρου αλλά εξίσου όμορφος.Ενα δίσκο που ξεχειλίζει απο ενέργεια και φρέσκες ιδέες με έμφαση κυρίως στα κρουστά.Σήμερα το βράδυ μαζεύει την παρέα του και κάνει την επίσημη παρουσίαση του δίσκου στο Μπάιος (και πάλι) και μάλιστα με ελεύθερη είσοδο (έτσι, γι αυτούς που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να γκρινιάζουν οτι δεν γίνονται αξιόλογα πράγματα σ' αυτήν την πόλη).Ιδού.Αρκεί να έχεις διάθεση να τα ανακαλύπτεις.

*Το πολύ όμορφο τρέιλερ για το αποψινό ιβέντ.*

ένα γράμμα διαφορά

                                                            η φώτο μου εστάλει με ημέηλ και είναι αλιευμένη απ'το ίντερνετ

Σε μια απο τις συχνές ινκόγκνιτο τσάρκες μου χίερ κάτι πήρε το μάτι μου γι αυτό εδώ.Δεν γνώριζα το παραμικρό επ'αυτού.Επειδή όμως μόνο ασυγκίνητο δεν αφήνουν το συγκεκριμένο μπλόγκ τέτοιου είδους πρωτοβουλίες, θα πώ απλά ντροπή.Σε δυσκολότατους καιρούς κάποιοι προκειμένου να συνεχίσουν να κερδίζουν (ή και να επιβιώσουν) εκμεταλλεύονται καταστάσεις σε βαθμό αηδίας.Εντάξει το ξέρω οτι έτσι λειτουργεί η αγορά, αμείλικτα,έτσι επιβάλλει το μάρκετινγκ αδερφέ.Μην ξεχνάς όμως οτι εν μέρει το μάρκετινγκ ευθύνεται για το σημείο το οποίο έχουμε φτάσει.Και η απληστία του καθενός μας.Έχουμε ξεχάσει πάνω απόλα οτι είμαστε άνθρωποι (είμαστε ακόμη;) και νοιαζόμαστε για πράγματα πιο ασήμαντα απ' αυτό.Η ιστορία όμως και η άδουλη κρίση του κόσμου θα κρίνουν και κινήσεις σαν και αυτή όπως πάντα άλλωστε.Όμως όφειλα να κάνω μια μικρή αναφορά σε αυτό μιας και το λιγότερο προσβάλεται η νοημοσύνη μου για άλλη μια φορά.Δεν μπορεί εσύ και εγώ να έχεις φτύσει αίμα να αποκτήσεις κάτι, να το έχεις αγαπήσει, να έχεις συνδέσει ανθρώπους ή καταστάσεις με αυτό και να έρχεται ο οποιοσδήποτε σε μια δύσκολη στιγμή και να σου το κλέβει.Γιατί ουσιαστικά σου το κλέβει.Και δεν ξέρει οτι μαζί με το οτιδήποτε υλικό που σου κλέβει κλέβει ίσως ένα κομμάτι σου (μαζί με αναμνήσεις).Δεν τον νοιάζει.Όπως έχουμε πάψει να νοιαζόμαστε και μείς για τα ουσιαστικά.Το χάι όμως απο το χάλι τα χωρίζει απλά ένα γράμμα*

Just a number or not ?

2191 νύχτες πέρασαν ακριβώς απο τότε που έφτασε στα χέρια μου και απο κεί στα αυτιά μου και απο κεί σε όλο το σώμα μου και...cut.Κόρε Ύδρο - Άν όλα τέλειωναν εδώ.Τέτοια μέρα.Τετάρτη.Ίδια ημερομηνία ακριβώς πριν 6 χρόνια.Το θυμάμαι χαρακτηριστικά γιατί την ίδια μέρα χώρισα με την γυναίκα που με σημάδεψε περισσότερο απο οποιαδήποτε άλλη μέχρι σήμερα.Ο καλύτερος ελληνόφωνος δίσκος της τελευταίας δεκαετίας με διαφορά.Που αλλού θα βρείς τέτοιο στίχο;Ο τίτλος του δίσκου είναι και ο νονός αυτού εδώ του χώρου.Έτσι βγήκε απο μέσα μου, ασυναίσθητα.Σκέψεις, εικόνες, αλλά και μουσική (κυρίως αυτό) θα τα μοιράζομαι απο δώ.Ότι δηλαδή τραβάει την προσοχή μου και κανονικά θα έπρεπε να τα εκμυστηρεύομαι στον ψυχολόγο μου (αλλά που λεφτά για ψυχολόγους) και όχι να τα γράφω εδώ...

intro

                                 ''Χειμώνας που πέρασε δεν είναι χειμώνας

                                  Βροχή που στέγνωσε δεν είναι βροχή
                                  Αγώνας που τέλειωσε δεν είναι αγώνας
                                  Παιδί που μεγάλωσε δεν είναι παιδί

                                  Δεν είμαι παιδί..''

                                                                   

                                                                                    Κόρε Ύδρο